είναι 5 παρά τέταρτο. η μουσική παίζει χαμηλά το δωμάτιο έχει λιγοστό φως από τον αποροφητήρα και έξω ένα άσπρο πέπλο έχει σκεπάσει κάθε τι σπίτια σκεπές παράθυρα πλατείες και μυαλά .. πάνω απ'όλα μυαλά....
μόλις τελείωσε η δεύτερη ταινία για απόψε και νιώθω την ανάγκη να γράψω για ακόμη μια φορά χωρίς να ξέρω το γιατί ... εάν αυτό ήταν χαρτί θα έλεγα ότι είχα την ανάγκη να πιάσω την πένα και να ζωγραφίσω μέσα από τις λέξεις κάθε τι που βασανίζει αυτό το ηλίθιο μυαλό μου και σαν έναν πίνακα γεμάτο με σκατά να το εκθέσω στα όμορφα σας μάτια .
για ακόμη μια φορά δν ξέρω για το τι θέλω να γράψω το μόνο που ξέρω είναι ότι νιώθω, δν ξέρω τι αλλά νιώθω ... είναι κάτι που βγαίνει από μέσα σου ... σαν εμετός σαν αηδία .. αλλά το γουστάρεις σαν ένα ακόμη τσιγάρο που ξέρεις ότι σε καστρέφει αλλά σε καυλώνει ταυτόχρονα .
με περρισία ηδονή και στρίβοντας ένα τελευταίο τσιγάρο για απόψε ας περιπλανηθούμε για άλλη μια φορά μέσα στην κοινωνία, στις συμπεριφορές, στα θέλω και τα μη τα πρέπει και τα ίσως .... απόψε δν ξέρω ποιος φταίει εγώ, εσύ που το διαβάζεις, οι υπόλοιποι γύρω μας ποιος άραγε ... ποιος ?
ξέρω όμως ότι κάτι δν πάει καλά, το νιώθω μέσα μου να περπατάει σαν καρκίνος που σου τρώει σιγά σιγά την ψυχή και σου ρουφάει το μεδούλι σταγόνα σταγόνα κ ζητάει κιαλο κιαλο σαν πουτάνα που παρακαλάει για μερικές σταγόνες σπέρμα ακόμη ... νιώθω ότι γύρω μου όλα βυθίζονται αργά και βασανιστικά σαν σε κινούμενα σκατά αλλά ταυτόχρονα τόσο επίμονα και γρήγορα σαν ένα κασσετοφωνάκι σε fast farward ... ποτέ δν είχα φανταστεί ότι υπάρχουν και κινούμενα σκατά μόνο για άμμο ήξερα ...
ζούμε τις ζωές που θέλουν άλλοι να ζήσουμε, πόσοι από εσάς πραγματοποίησαν τα όνειρα τους ? πόσοι από εσάς κάνατε αυτό που θέλατε ? πόσοι από εσάς δν νοιαστικατε για το τι θα πει ο γαμημένος κόσμος γύρω σας κ δν κάνατε ποτέ πραγματικότητα τα θέλω σας .. ένας ? δύο ? άντε τρεις στους 1000 ? μπραβο σας και μπράβο μου που τα κάναμε ρόιδο ( κορόιδα ) ...αυτό είναι ζωή ? έτσι θέλετε να ζήτε? με τα θέλω τον άλλων ? τα θέλω της μάνας σας τα θέλω του γείτονα ? τα θέλω μιας αρρωστημένης κ κατακρεουργημενης κοινωνίας ?
ο Γκάντι είπε "be the change υ want to see in the world " και εμείς τι αλλάζουμε ? άντε κανένα χεσμένο σώβρακο κάθε πρωί πριν πάμε για ύπνο πάλι ... ζούμε σε αυτό που σιχενόμαστε και το μόνο που κάνουμε είναι να το κατακρίνουμε και να το απεχθανόμαστε όπως ο διάολος το λιβάνι ... ε και ? τον επόμενο πρωί πάλι τον ίδιο ύπνο θα κάνουμε και θα κοιμόμαστε μπας και ζήσουμε το " όνειρο μέσα από τα όνειρα μας " .... πόσο αμερικανάκια .....
έχουμε καταντήσει μια γραφική κοινωνία που αναλώνει τον εαυτό της σε σάπια ιδεώδη και κενές ιδιολογίες αποκόβοντας κάθε μέρα όλο και πιο πολύ τον ομφάλιο λώρο του πολιτισμού, των αρχών, τον αξιών, των τεχνών και τις ρίζες απ'οτιδήποτε υπάρχει ακόμη εδώ να μας θυμίζει το ποιοι είμαστε και από που ερχόμαστε και όλα αυτά ... εις το όνομα της εξέλιξης του να είμαστε in και μοδάτοι ... ξεπουλημένοι μέχρι και το κόκαλο δηλαδή .... και έτσι πακετάρουμε όλας μας τα θέλω μαζί και την κοινωνία σε κουτάκι και τα πετάμε στο καλάθι σαν παλιά χρησιμοποιημένη καπότα ... ίσως και με περισσότερη αηδία .... για να ζούμε καθημερινά έναν ακόμη ύπνο ... έχουμε φτάσει σε σημείο να ζούμε στα όνειρα μας και να κοιμόμαστε όταν είμαστε ξύπνιοι ....
τα όνειρα κάποτε ήταν οι στόχοι που βάζαμε για τις ζωές μας ... πλέον είναι τόσο απόμακρα που η λέξη όνειρο ίσως είναι λίγη ....
πάμε όλοι για ύπνο να ζήσουμε για λίγο .....
mpeeeeeeeeeeeee
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου