οταν ημουν μικρος η μάνα μου, μου έλεγε να είμαι ειλικρίνης και να λέω πάντα την αλήθεια, κάπου εκεί στα 16 μια φίλη επίσης μου είχε πει, ότι να λες πάντα την αλήθεια και δν έχεις να φοβηθείς τίποτα...
έτσι κ εγώ ακολουθώντας τις συμβουλές τους είπα να πάρω τον σωστό το δρόμο να γίνω ειλικρίνης και να λέω πάντα την αλήθεια. στην αρχή ήταν δύσκολο ιδιαίτερα στην ερώτηση έχεις λεφτά? ήταν η μεγαλύτερη πρόκληση των εφηβικών μου χρόνων να πω την αλήθεια η να απαντήσω ειλικρινά.. σιγά σιγά άρχισε να γίνετε συνήθεια ένα ωραίο παιχνίδι, ένα παιχνίδι προκλητικό πρώτα πρώτα για τονε αυτό μου , αλλά και για το εάν θα σε πιστέψουν οι άλλοι γιατί πολλές φορές η αλήθεια είναι το μόνο που δεν θέλουν να ακούνε... περάσανε τα χρόνια πάντα ακολουθώντας το ίδιο σκεπτικό, ποτέ όμως δεν μου είπανε το πόσο ειλικρινής πρέπει να είμαι, ποτέ όμως δν μου είπανε ότι η αλήθεια δεν είναι πάντα αυτό που πρέπει να ακούγετε και έτσι συνέχισα και εγώ να λέω ότι σκέφτομαι και ότι κάνω ... την χοντρή κύρια στην πλαζ με το μπραζίλιαν να την λέω χονδρή κύρια στην πλαζ με το μπραζίλιαν , την γκόμενα με την μύτη παπακωνσταντίνου να της προσφέρω πλαστική όταν θα βγάλω λεφτά και τον κήτος που πάει να μπει στην θάλασσα να φωνάζω την greenpeace , τον μαλακά να τον λέω μαλακά και το ζώον ζώον (μπορεί ο ίδιος να επιλέξει τη ζώο θέλει να είναι φυσικά) ποτέ όμως δεν έμεινα μόνο εκεί γτ και η δική μου η καμπούρα είναι καμπούρα ... ο αυτόσαρκασμός είναι ο ορισμός της ειλικρινίας αλωστε.. προ ολίγων ωρών κάνοντας για ακόμη μια φορά πλάκα με την αλήθεια μιας και το να λες την αλήθεια στην μέρες μας μόνο για πλάκα μοιάζει μου είπανε να μην είμαι τόσο ειλικρινής .... ρουφώντας μια ακόμη τζούρα στραμένο ακόμη το βλέμα μου στο φανάρι που είναι πλέον κόκκινο αναρωτιέμαι... πόση ειλικρίνια αντέχει ο ανθρώπινος λογισμός και εγωισμός?
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου