Κυριακή 11 Δεκεμβρίου 2011

θίασος: η ανθρωπότητα ....

και λεγόμαστε άνθρωποι με μυαλό και καρδιά και πετάμε τους γέρους και πετάμε παιδιά... λέει ο κώστας χατζής σε ένα από τα τραγούδια του ... 
ακούγοντας το τραγούδι αυτό, στρίβοντας ένα ακόμη τσιγάρο για αυτό το βράδυ συλογίζομαι, αναρωτιέμαι και απορώ .....

τι είναι ο άνθρωπος εν τέλη ? γιατί ξεχωρίζουμε τους εαυτούς μας από τα ζώα ? άλλωστε πολιτισμός δεν είναι παρά μονάχα αυτό ... δεν είναι παρά οτιδήποτε προσπαθούμε να κάνουμε για να αποδείξουμε ότι δεν είμαστε αυτό που είμαστε, να απαρνηθούμε την φύση μας .
είμαστε ζώα .... κοιμόμαστε, τρώμε, καυλώνουμε, και χύνουμε, όπως κάθε ων σε τούτο τον πλανήτη. γιατί τόση φασαρία για να αποδιξουμε το αντίθετο?
η πρώτη αιτιολόγηση που μ έρχεται όχι μόνο εμένα αλλά στου καθενός το μυαλό είναι ότι εμείς έχουμε λογική ενώ τα ζώα όχι .... εμείς έχουμε συναισθήματα ενώ τα ζώα όχι, ότι έχουμε σκέψη ενώ τα ζώα όχι... BULLSHIT που λένε και οι άγγλοι ...
ποιος άνθρωπος ρε ουνε ? ρε νεατερνταλ ?
είμαστε ένα μάτσο κανίβαλοι, ψεύτες, και υποκριτές που αρνούμαστε όχι μόνο το τι είμαστε αλλά παίζουμε ένα θέατρο καθημερινό παριστάνοντας ότι είμαστε κάτι άλλο .... κάτι το  ανώτερο ? 
ένα θέατρο που δν έχει θεατές μονάχα θεατρίνους και η σκηνή είναι κάθε μια γωνία αυτής της γαμημένης πλάσης ... και σκηνοθέτης? σκηνοθέτης είναι ο ένας και μοναδικός ... ο πόθος .. ο πόθος κάθε δίποδου να αποκαλέσει τον εαυτό του άνθρωπο... ο πόθος αυτός που του κακού προσπαθεί να  σκηνοθετεί  κάθε μια του κίνηση ...
σκηνοθετεί μέχρι και την παραμικρή κίνηση έτσι ώστε να απόδιξει στον εαυτό του και στους γύρω του ότι είναι μέρος αυτής της παράνοιας, είναι μέρος αυτού του τραγικού θιάσου προσπαθώντας να απαρνηθεί τα πάντα.
άνθρωπος είναι μια έννοια που την κερδίζεις που πρέπει να πολεμήσεις για να σε αποκαλέσουν έτσι, η μήπως όχι ?
μήπως άνθρωπος είναι η χειρότερη βρισιά σε αυτόν τον κόσμο ? μήπως όπως αναφέρει και σε ένα ακόμη τραγούδι του ο χατζής το να είσαι γάιδαρος είναι πολύ καλύτερο από το να είσαι άνθρωπος  ?
έχουμε φτάσει στο απόγειο της ξεφτύλας της φύσης μας έχουμε ισοπεδώσει κάθε τι ιερό και μη και πάνω από όλα υποκρινόμαστε.
υποκρισία είναι .... με μια λέξη ? ανθρωπότητα υποκρινόμαστε ότι δν είμαστε ζώα, ότι έχουμε μυαλό, ότι ξεχωρίζουμε, αλλά μένουμε στη υποκρισία ...
στις αγέλες πάντα ξεχωρίζει ο πιο δυνατός αλλά προστατεύει την αγέλη ... εμείς είμαστε αγέλες με τους δυνατούς να προστατεύουν τους δυνατούς και όχι την ράτσα τους αδιαφορώντας για τον όμοιο του  ... υποκρινόμαστε τα συναισθήματα άλλη μια καινοτομία του δήθεν πολιτισμού μας για να καλύψουμε την αδισοπιτη ανάγκη συγκάληψης του ζώου μέσα μας. λέμε το σεξ την κυριαρχία την επιβολή αγάπη ... λέμε τον σαρκικό πόθο έρωτα, τον θάνατο ελευθερία ....

καλύπτουμε, με το πιο άθλιο δυνατό αλλά και όμορφο μερικές φορές όπλο που έχουμε ανακαλύψει τις λέξεις, την πραγματική αλήθεια την ουσία, το εγώ μας ...



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου