δεν έχω ιδέα για το τι θελω να γράψω σήμερα ... γίνονται τόσα πολλά γύρω μας και ανά τον κόσμο που δεν μπορείς να ξεχωρίσεις εύκολα τι είναι το ποιο σημαντικό γεγονός, γιαυτό και σήμερα λέω να εστιάσω στον άνθρωπο ως οντότητα και όχι στο τι συμβενει γύρω μας διότι εμείς προκαλούμε το οτιδήποτε.
τρόπος ζωής!
ηλικία έως 12 χρόνων :
2010: α το παιδάκι μας να πάει καράτε να μάθει 40 γλώσσες τώρα που είναι μικρό, κολυμβητήριο, basket , volley , ποδηλασία , χορό να μην μάθει κ η μικρή μας διάνοια και 43 όργανα γιατί όλα αυτά θα τον βοηθήσουν στην ζωή του ....
1970: ηλικία έως 12 χρόνων : ε άμα ζητήσει το παιδί κάτι ας το γράψουμε αλλιώς ας βγει στην γειτονιά με τα παιδιά κ το ποδηλατάκι του ...
ηλικία έως 18 χρόνων :
2010: πω πω πω !! το παιδί !! να πάρει τα πτυχεία του στους υπολογιστές ( που ουσιαστικά μόνο υπολιγιστές δεν μαθαίνουν στις σάχλες αυτές σχολές αλλά αυτό είναι άλλο θέμα ) να πάρει τα πτυχεία στις 2-3-4 γλώσσες γιατί θα του χρειαστούν ( άμα δν μιλάει γιαπωνέζικα η γοτθικά δν θα γίνει καλός άνθρωπος αυτό το κακόμοιρο παιδάκι ) , να μην πάει και άλλες 800 ώρες φροντιστήρια γιατί παρόλο που δν μας αρέσει το σύστημα παιδιάς και γκρινιάζουμε τόσο στηρίζουμε την παραπαίδια και την σαπίλα της, γιατί πήγε γυμνάσιο και άμα δν βγάλει 19 και 9 στο λύκειο πως θα αδαπροκριθεί πως θα έχει σωστές βάσεις ? κ κάπου εκεί είναι που η πιτσιρικά η ο πιτσιρίκος μαθένει κ ότι υπάρχει και το άλλο φύλο και αρχίζουν οι δημόσιες σχέσεις... μην φανταστείτε πολλά πολλά ... κάπου μετάξι ισπανικών και φυσικής στο διαλλημα ένα φιλί στα πεταχτά γτ θα φωνάζει η μαμά άμα αργήσω γιατί κ οι καθηγητές είναι πολλοί ελλαστικοί κ καταλαβενουν απόλυτα και γιαυτό θα πάρουν τηλέφωνο σπίτι και η μάνα θα στα πρίζει για της επόμενες 45 μέρες γιατί που και η ίδια έκανε αλλά τότε το τηλέφωνο ήταν ακριβό και την γλιτώνε δν είχα τσάμπα κλήσεις .... οπότε κάπου κάποια παρασκευή ίσως καταφέρεις να αχαμουρευτεις σε κανένα σκοτεινό δρομάκι η κανένα παρκάκι ... κ μετά πάλι σπίτι γιατί το πρωί πρέπει να πας να γράψεις διαγώνισμα για την ύλη που θα έχεις σε 4 μήνες για αν είσαι προετοιμασμένος .... α ξέχασα και αντί για να πας για καφέ βενεις κλεφτά από το κινητό στο facebook να πεις ένα γεια στο γκομενάκι η τον κολητο σου .... και δεν σχολιάζω καν 16-18 που είναι τα καλύτερα χρόνια και σε υποχρεώνουν να διαβάσεις 43 το 24ρο γιατί σε 2 χρόνια πρέπει αν δώσεις πανελλήνιες ... αυτές της 15 γαμημένες ώρες που προετοιμάζεσε τα τελευτεα 6 χρόνια ... που έχεις χάσει ζωή και ξεγνιασα μόνο και μόνο για 15 ώρες ... πόσο τραγικό ....
1970: ηλικία έως 18 χρόνων : καφεδάκι μια γύρα με το παπάκι ψηλό αλητεία για τους "άντρες πια " η γυναίκες πιο χαλαρά , κάποιο φροντιστήριο 1-2 ώρες όχι 500 κ άντε να τελειώσουμε το λύκειο άλλοι να μπούνε σε σχολές κ άλλοι να πιάσουνε δουλιές ....
ηλικία 18+:
2010 πρέπει να αναφέρω και εδώ? ψάξε δουλειά , βγάλε το πανεπιστήμιο , κάνε μεταπτυχιακά 2-3 να υπάρχουν , ψάξε για δουλειά , φίλησε κανένα τριχωτό κολο να μπεις στο δημόσιο γιατί έτσι θα σωθείς μόνο ... ( ουδέν σχόλιο επ αυτού ... ) βρες και 2 δουλειά γτ η πρώτη μόνο για το ενοίκιο φτάνει πάρε αμάξι ανά 3 χρόνια γιατί ο γείτονας έχει καλύτερο, πάρε σπίτι , φυσικά όλα με δάνεια πάρε και ένα δανείο έτσι για bonus όχι τίποτα άλλο να μπορείς να πετάξεις ρε αδερφέ 10 πανέρια στα μπουζούκια μην σε πούνε και τσίπη . μετά βρες κιαλλη δουλειά να ξεχρεώσεις της 23 πιστωτικές και τα 200 δάνεια φυσικά να πληρώσεις την νταντά γιατί κ εσύ και η γυναίκα σου δουλεύετε να ξεχρεωσετε τα κερατιάτικα και δν έχετε 2 ώρες στην διάθεση σας για το παιδί σας που φυσικά πάει και αυτό φροντιστήρια, ωδεία κ ότι παπάρια σας πίεσαν και οι δικοί σας γονείς για να ανέβει το κοινωνικό σας στάτους. ναι ναι δεν φτάνουν τα λουλούδια στα μπουζουκαι θες κ ένα γαλικο κ πιάνο στην κορούλα σου χοντρέ κύριε στην πρώτη σειρά ... κ πάει λέγοντας και κλεγοντας ......
1970: οικογένεια να διαβάσεις το παιδί για να βγεις την γειτονιά να τρέξει να παίξει αν πέσει ... το απογευματάκι να πιεις ένα κρασάκι στο καφενείο η σε καμία ταβερνούλα η να πας στην γειτόνισσα να πιεις ένα καφεδάκι να σχολιάσεις τι φορούσε η παπαδιά στην εκκλησία την κυριακή . όταν πληρωνώσουν να βγάλεις την οικογένεια όλοι μαζί σε ένα κινηματογράφο να τους πάρεις και ένα γλυφιτζούρι κοκοράκι και όχι ένα iPhone ... και να τα δεις να τα παιδιά σου ευτυχισμένα ....
και μετά αναρωτιομαι ίσως και εσείς πως περνάει έτσι ο καιρός τόσο γρήγορα και πως χάνονται από μπροστά μας τα καλύτερα μας χρόνια .. εμείς φταίμε εμείς τα έχουμε πάρει όλα τόσο σοβαρά και πάνω απολα επιβαρύνουμε και τα παιδιά μας που αντί να τους συμπεριφερόμαστε καλύτερα απότι μας συμπεριφέρθηκαν εμάς τα φορτώνουμε περισσότερο ...
κανένα πιάνο κανένα τρομπόνι και κανένα γαλικο δν θα μας κάνει καλύτερους ανθρώπους παραμονο να συνηδητοποιησουμε οι ίδιοι ποιες είναι οι αξίες της ζωής ... χάνουμε την ζωή μέσα από τα χέρια μας σε ανούσια πράγματα και αυτή ξεγλιστράει σαν σαπούνι σε μια ντουζιέρα μιας σάπιας φυλακής του lifestyle
και καλά μαντέψατε .... πάντα σκύβουμε να την πιάσουμε ...
provato
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου